De Siberische kat

De Siberische Kat is een groot, massief en zwaar kattenras. Hij is rustig van karakter, maar daarentegen is hij wel actief. Om die reden heeft de Siberische Kat voldoende bewegingsruimte nodig. Deze vriendelijke reus is erg sociaal. Hij kan prima overweg met mensen, soortgenoten en zelfs honden. De vacht vraagt om een regelmatige verzorging, zeker wanneer hij niet buitenshuis komt.

Lichaam:
Compact, middellang lichaam. De rug is lang en lichtjes gebogen.

Gewicht:
4,5 - 9 kg

Karakter

Siberische Katten hebben een rustige uitstraling. Desondanks zijn rustige karakter, is deze kat levenslustig en kan hij erg actief zijn. De Siberische kat heeft een sterke en geharde persoonlijkheid, daarentegen is hij toch open ten opzichte van soortgenoten en honden. De speelse Siberische Kat is graag in het gezelschap van kinderen en zeer gehecht aan zijn baasje. De vriendelijke reus is een goede klimmer en springer en houdt van water. Daar heeft hij dus ook voldoende bewegingsruimte voor nodig. De ontwikkeling van dit ras is pas voltooid na zijn vijfde levensjaar. De Siberische Kat heeft een zachte miauw. Zijn mooie vacht komt pas echt tot uiting wanneer hij naar buiten kan. De vacht klit niet en daardoor is een wekelijkse borstelbeurt meer dan voldoende. In de rui dient hij echter dagelijks te worden geborsteld.

Uiterlijke kenmerken

Lichaam, poten en staart

Siberische katten hebben een compact, middellang lichaam. De rug is lang en lichtjes gebogen. De borst is afgerond. De botten en spieren zijn stevig. De kat heeft langere achterpoten dan voorpoten. Het beenderstel is zwaar en goed gespierd. De voetjes zijn groot en rond en tussen de tenen voorzien van haarpluimpjes. De staart van de Siberische Kat is flink en dicht behaard. De middellange staart is breed aan de basis.

Kop, oren en ogen

De kop van de Siberische Kat is tamelijk groot, breed en driehoekig. De lijnen zijn afgerond. De kop is vlak aan de bovenzijde, waarbij het voorhoofd licht gebogen is. Hij heeft geen uitstekende of opvallende wangen. De snuit van de kat is afgerond en redelijk lang. Tussen de ogen is de neus breed, maar hij versmalt naar het uiteinde toe. De kin is rond en de snorharen stevig en lang. De Siberische kat heeft matig brede oren met afgeronde uiteinden. Aan de buitenzijde van de oren is een kortharige beharing gewenst, terwijl de binnenzijde van de oorschelp voorzien moet zijn van lange haren. De aanwezigheid van lynxtips is gewenst. Siberische Katten hebben grote, bijna ronde ogen die ver uit elkaar staan. Ze zijn ietsjes schuin geplaatst. De traditionele oogkleuren van dit ras zijn groen tot geel. De colourpoints hebben een blauwe oogkleur. Er is geen relatie tussen de kleur van de vacht en de kleur van de ogen.

Vacht

De vacht van de Siberische Kat is halflang tot lang. Dankzij de vettige, waterafstotende en isolerende vacht, is deze kat bestand tegen de strengste vrieskou. De bovenvacht is stug en de ondervacht dicht. Op de borst heeft de Siberische Kat lange haren, die iets korter worden naar de schouders toe en op een deel van de romp. De kraag is bedekt met een lange, weelderige beharing.  Deze kat maakt de proteïne "FELD-1" minder aan dan andere kattensoorten. Door dit aspect kan de Siberische kat een oplossing bieden voor mensen met een katten-allergie. Een katten-allergie houdt in: een allergie voor het eerder genoemde FELD-1 proteïne, dat alle katten in bepaalde hoeveelheden aanmaken. 
 

Achtergrond

Sinds de jaren 80 wordt de Siberische kat systematisch gefokt in Europa en sinds 1990 heeft de kat ook Amerikaanse soortgenoten. De naam “Sibirskaja koschka“ (Siberische kat) was in haar thuisland Rusland voornamelijk een verzamelnaam voor gespierde huiskatten met een weelderige en pluizige vacht. Langharige dieren komen in alle regio’s van Duitsland voor en kortharige dieren zijn dan ook niet veelvoorkomend.

Het is niet eenduidig verklaard sinds wanneer de langharige dieren zo diep in de Russische kattenpopulatie verspreid zijn. Waar sommige wetenschappers uitgaan van een onafhankelijke mutatie, zijn er ook vakkundige die beweren dat de Siberische kat deels is ontstaan door een kruising met bepaalde diersoorten uit het Oosten. Daarnaast is ook de exacte oorsprong van de Siberische kat in Rusland een onderwerp waar nog niet iedereen het met elkaar eens is. Er is bijvoorbeeld lang van uitgegaan dat Kaukasische wildkatten een verwante zijn van de Siberische katten. Deze onderscheiden zich sterk t.o.v. de Afrikaanse wilde kat – de stammoeder van alle huiskattenrassen - d.m.v. lichaamsbouw en vachttextuur. Echter zijn er recente onderzoeken die deze theorie weerleggen: zo was er een onderzoeksteam van de Oxford universiteit die hadden ondervonden dat alle katten van alle continenten juist wél van de Afrikaanse wilde kat afstammen, ondanks de grote verschillen van de Kaukasische wilde kat.

In Europa waren langharige katten tot de 19e eeuw een zeldzame vondst.  Handelslui en reizigers waren er daarom al vroeg bij toen de langharige katten in Rusland op begonnen te dagen. De Siberische katten werden in 1864 in een uitgave van “Brems Tierleben” beschreven, waarna ze sporadisch in andere Europese publicaties verschenen.

In 1871 waren langharige, Russische katten ook deel van één van de eerste kattenexposities in het Londense Crystal Palace. Door het recessief geërfde langharigen kunnen kittens met een lange vacht ook onverwachts in een nest kortharige katten opduiken – deze dieren vormden later de beginselen voor het fokken van de Siberische kat.

Na de kattenexposities in Crystal Palace geraakte het ras echter eerst in de vergetelheid. Het fokken van deze rassen was op dit moment nog in de kinderschoentjes. Langharige dieren waren een zeldzaamheid en werden door elkaar gekruist, om langharig kroost te kunnen genereren. De Siberische kat kwam in aanraking met het genetische materiaal van onder andere de Perzische kat en andere geliefde rassen. De politieke situatie in Sovjet Rusland droeg er aan bij dat de Russische kattenfokgeschiedenis compleet verloren raakte.

In de jaren 80 werd een nieuw begin gemaakt. Langharige katten uit Rusland begonnen op te duiken in de DDR, waar in 1985 op experimentele manieren werd gefokt. De katten die hieruit ontstonden werden in 1986 tentoongesteld. Hierna ging het snel: vanaf 1987 werd de destijds genoemde “Siberische boskat” als officieel ras erkent. Het eerste nestje werd op 12 mei 1988 in de DDR geboren. Reeds in 1987 was er een eerste paar Russische boskatten met een uitheemse familie in de DDR beland en had daarmee het eerste geregistreerde nestje in 1989. Vanaf dat moment kreeg de nog toen hetende “Siberische boskat” steeds meer bewonderaars.

Rond deze tijd was ook het systematisch fokken van de “Sibirskaja koschka” in Rusland begonnen. Echter ondersteunde de fokkersvereniging een andere rassenstandaard, waardoor het uiterlijk van de Siberische kat niet gelijk was met die van voorheen. Vanuit Rusland werden ook de eerste exemplaren naar de VS geëxporteerd: in 1990 trok voor het eerst een Siberische kat in een Amerikaans huishouden. De hoge importkosten zorgden er echter voor dat het aantal katten dat naar de VS werd geëxporteerd beperkt bleef.
 


Pas vanaf 1990 hebben fenologen een ras standaard ontwikkeld. Hiervoor gebruikte ze 2 bekende Siberen: Roman en Mars. Roman is een Sibeer en Mars een Neva.

Mars

IC Mars, M, NEM a 03 21, 1-3-88, RU/RU
https://www.pbase.com/image/89560150

Roman

GIC Roman, M, SIB n 09 23, 2-11-87, RU/-
https://www.pbase.com/image/89560312

Vandaag de dag wordt de Siberische kat wereldwijd gefokt. In 1991 werd haar naam veranderd van “Siberische boskat” naar “Siberische kat” – om beter onderscheid te kunnen maken van de Noorse boskat. In 1992 werd het ras officieel erkend door het WCF (World Cat Federation) en in 1998 door FIFe. In het Engels wordt de kat aangeduid als “Siberian Forest Cat”, “Siberian”, of “Siberian Cat”.

Verzorging

Siberische katten zijn liefhebbers van de natuur. De beweeglijke springen, rennen en jagen maar wat graag. Het is daarom ideaal om veel vrijheid in de tuin te hebben, met bijvoorbeeld grote of kleine bomen als klimobstakels. Ze zwerven met plezier door het onderhout en jagen op muizen of vogels.

Het lange haar van de Siberische kat kan door het dikke ondervel licht blijven plakken of in de knoop raken. Juist in de winter en tijdens het wisselen van de vacht hebben de dieren een behoefte aan hulp bij het onderhoud van de vacht. Het kan zeker geen kwaad om om de paar dagen de vacht grondig door te borstelen en te zorgen voor afgestorven haren of andere verviltingen. Als het warmer wordt verliest de kat het grootste deel van haar ondervacht. Het toedienen van moutpasta en kattengras kan de haaruitval verlichten. In de zomermaanden verzorgt de kat haar dunnere vel zelfstandig. Katten met veel vrijheid zijn niet de enige die profiteren van het regelmatig geborsteld worden. Alle katten die gaan wandelen nemen veel viezigheid mee op de vacht en ze profiteren er allemaal van om regelmatig geborsteld te worden.

Voeding

Afgezien van de vachtverzorging is een op het dier afgestemde voeding essentieel, zodat je Siberische kat een lang, gezond en actief leven kan hebben. Als vleeseter hebben de dieren een behoefte aan veel gezonde eiwitten – koolhydraten kunnen ze slechts beperkt verwerken. Tevens is ook het jaarlijkse bezoek aan de dierenarts zowel een goede methode om eventuele gezondheidsproblemen op tijd te herkennen, als een handig moment om vragen over de verzorging te stellen.


Hypoallergeen?

Bent u allergisch voor katten? 

Heel goed nieuws voor kattenliefhebbers met een allergie. Er zijn steeds meer allergische katten liefhebbers voor wie het eindelijk mogelijk is om een kat in huis te nemen.

 

Maar denk hier niet te lichtjes over. Testen en proberen en herhalen van de tests blijft belangrijk.

Mocht er bij een eerste kennismaking toch ongewenste allergische klachten ontstaan, kunnen we in een aparte ruimte zitten met enkele katten of kittens i.p.v. de hele groep, om goed te testen. Een goede test bij een cattery garandeert niet dezelfde resultaat bij een andere cattery.

 

 "De Siberische kat heeft een hypoallergene vacht."  

Je leest het vaak maar wat betekent dit precies en hoe zit dan.

 

Er wordt vaak beweert dat iemand met een katten allergie last heeft van de katten haren of huidschilfers. Echter, mensen met een allergie reageren over het algemeen op het Fel d1 proteïne dat wordt aangemaakt in het speeksel van de kat en tevens door het huid en slijmvlies van de kat doorgegeven. Door het vele wassen komt het Fel d1 proteïne op het vacht, droogt op en vermengt zich met de huidschilfers. Zoals we allemaal weten verspreiden deze kleine schilfers zich in huis. Dus niet alleen vloerbedekking en meubels maar ook gordijnen en zelfs gewoon via de lucht. Mensen die gevoelig zijn voor het Fel d1 proteïne, en dus een allergisch reactie hebben, kunnen reageren o.a. met niezen, tranen in de ogen, loopneus en/of keelklachten.  

 

Onderzoeken hebben aangetoond dat de Siberische kat (en Neva Masquerade) een zeer lage hoeveelheid Fel d1 proteïne produceren. Dat is goede nieuws! Door de zeer laag gemeten Fel d1 waardes zullen veel mensen met allergieën weinig tot géén allergische reactie meer hebben als ze in aanraking komen met de Siberische kat. 

 

Dit geeft geen garanties!  Maar gelukkig zien er steeds meer blije mensen die met Siberische katten kunnen leven zonder klachten. Het mag dan ook duidelijk zijn dat mensen met een allergie zich goed moeten overtuigen dat ze een raszuivere Siberische kat kopen met een stamboom waar geen andere rassen voorkomen. De cattery van uw toekomstig klein kitten kan u hier duidelijk uitleg aan geven. Tevens is het mogelijk om een 'allergie test’ aan te vragen bij uw cattery. Samen wordt uiterst zorgvuldig te werk gegaan om te kijken of dit mooi verhaal ook voor u kan gelden middels testen en bezoeken.

Houd er rekening mee, sommige mensen zullen allergische reacties hebben ondanks de lage waardes Fel d1 proteïne bij de Siberische kat. 

 

Maar wellicht behoort u tot de grote percentage van mensen met allergie die eindelijk de kat van u dromen in huis kan nemen zonder klachten!